ชีวิตวัยเรียน

   
     เด็กบ้านนอกคนนึง ที่ชอบเรียนวิชาคำนวณ แต่ก็ไม่ได้เก่งกาจอะไรเลย ตั้งเป้าหมายง่ายๆกับตัวเองเป้าหมายแรกตั้งแต่ ม.4 ว่าจะต้องเอ็นทรานซ์ให้ติด วิศวะ มข.ให้ได้ แต่ก็ไม่รู้หรอกว่า วิศวะมันเรียนเกี่ยวกับอะไรบ้าง..
 
     ช่วง ม.4-5 ปี 45-46 ก็พยายามตั้งใจเรียน ทำกิจกรรมทุกอย่าง (ทั้งผู้นำนักเรียน ดนตรี กีฬา ฯลฯ) ทำแม่งหมด!! แต่ก็ไม่ได้ดีซักอย่าง 555 มีเกเรบ้าง บางครั้งก็ไม่บ้างแหละ..อ่าว งง!! ผมเป็นที่รักของอาจารย์สายคำนวณ แต่วิชาอื่นอาจารย์คงไม่ปลื้มเท่าไหร่ ก็แหงล่ะครับ ก็กูไม่ชอบ กูก็ไม่อยากเรียนหนิ..แต่ก็พอถูๆไถๆผ่านมาด้วยเกรดเฉลี่ยที่ถือว่าพ่อแม่ไม่อายใครล่ะวะ..

     ม.6 เทอม1 ปี 47 ช่วงก่อนสอบรอบโควต้า ตกเย็นหลังเลิกเรียนผมก็จะใช้เวลาซัก 1-2 ชั่วโมง อ่านหนังสือ ตลุยโจทย์ แต่ก็ไม่ได้อ่านมากมายอะไร บางวันก็ไปกินเหล้า แทงสนุ๊ก ตามประสาวัยรุ่น 555 ผมเลือกคณะวิศวกรรมศาสตร์ทุกมหาวิทยาลัยที่ให้ลงในรอบโควต้า ผลก็คือ สอบติดเกือบทุกมหาวิทยาลัย เลือกสิครับทีนี้..ใช้เวลาตัดสินใจประมาณ 2 วิ.....เลือก มข. สิครับ ใกล้บ้าน ค่าเทอมถูก บรรยากาศดี ร้านเหล้าเยอะมาก (อันหลังมันใช่มั้ยวะ 555) สรุป ประกาศผล รายงานตัว ที่ มข.ครับ..

     ม.6 เทอม2 ปี 47 ไม่สนใจแล้วครับ กูมีที่เรียนแล้ว แต่ก็ไปโรงเรียน(เกือบ)ทุกวันนะครับ เรียนๆเล่นๆไป เพื่อนๆหลายคนแม่งก็ซีเรียสอ่านหนังสือเตรียมเอ็นทรานซ์ แต่กู เตะบอลใต้อาคาร เล่นดนตรี หนีเรียนไปแทงสนุ๊ก กินเหล้า(ขาว) แทงบอล ฯลฯ ไม่จับหนังสืออีกเลย ชีวิต เ-ี้ย ระดับนึงเลยทีเดียว แต่ก็รอดมาได้สำหรับเทอมสุดท้ายของชีวิตมัธยม..
 
     เข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัย ปี 48...ชีวิตอิสระเสรี ไม่มีใครบังคับ อยากทำอะไรก็ทำ สนุกสนานสิครับ ปี1 ยังผ่านไปได้แบบชิวๆ เพราะส่วนมากก็เป็นวิชาพื้นฐานทั้งนั้น เข้าสู่ปี2 เริ่มเจอของจริง Fตัวแรกในชีวิตก็ลอยมาทันที แถมแม่งเป็นตัวสำคัญซะด้วย คือถ้าไม่ผ่านตัวนี้ ลงตัวอื่นไม่ได้ เอาง่ายๆคือ กูไม่จบพร้อมเพื่อนแน่ๆว่ะ ปี3 ปี4 ปี5(มีแถม) ก็ถูๆไถๆมาเรื่อยๆ พร้อมกับ F ห้าตัวติดทรานสคริป จบมาด้วยเกรดเฉลี่ย 2.07 ระยะเวลาสี่ปีครึ่ง แบบเลือดตาแทบกระเด็น..

จบแบบ งงๆ 555

 
        >>ติดตามบทความอื่นๆ คลิ๊กที่นี่!! <<